 |
 |
 |
|
|
|
|
Deze kamer werd door keizer Jozef II gebruikt als werkkamer en dient tegenwoordig als werkkamer voor de Oostenrijkse president.
Aan twee wanden hangen grote schilderijen van de Weense hofschilders Johann Franz Griepel.
Een van de schilderijen stel een groep van vier jonge meisjes voor in de kleding van Griekse godinnen, zoals het mode was in de Rococotijd voor een landschap met bossen en bergen.
Op de andere wand hangt een schilderij van toeschouwerruimte van een klein theater. Aan de rechterkant is een deel van het toneel te herkennen. Lange tijd was het niet mogelijk na te gaan welke betekenis deze schilderijen hadden. De betekenis was volledig vergeten. Het is aan de bondspresident Dr. Adolf Schärf te danken dat de betekenis is ontdekt. Bij nauwkeurig onderzoek ontdekte Schärf dat beide voorstelling op dezelfde opera-uitvoering sloegen. De groep met de vier meisjes is ook rechts op het toneel te zien. Aan de hand van de het beeld van de meisjes, de achtergrond en in de achtergrond aanwezig Pegasus en andere figuren is de president in oude operatekstboeken gaan zoeken. Hij heeft ontdekt dat het hier om een uivoering van „Il Parnasso confuso“ van Christoph Willibald Gluck moet gaan. De tekst van deze opera stamt van de hofdichter van Karel VI, Pietro Antonio Metastasio.
De dag na het huwelijk van kroonprins Jozef, de latere Jozef II, met
zijn 2e echtgenote, Maria Josepha van Beieren op 23 januari 1765 werd in
een vleugel van Schönbrunn een speciaal theater ingericht waarin deze
opera word opgevoerd. Van de dochters van Maria Theresie speelde
een viertal rollen hierin. Aartshertogin Amalie speelt Apollo,
Elisabeth de muze Melpomene, Josepha de Euterpe en Charlotte de Erato.
De broer van de bruidegom en de zangeressen, de latere keizer Leopold II
dirigeerde het orkest. Diverse andere leden van de keizerlijke
familie, waaronder Frans I Stephan, Maria Theresia, Kroonprins Jozef,
maar ook de broer van Frans I, veldheer Karl van Lotharing en tevens
diverse leden van de hofhouding zijn goed herkenbaar afgebeeld. In de
grote antichambre in de Amaliavleugel hangt een kleinere versie van dit
schilderij.
Voor bezoekers die via zoekmachines of rechtstreekse links op een losse pagina terechtkomen, is het met de onderstaande knop mogelijk de indexpagina te benaderen en zo de gehele site te bezoeken.
